Ο Σβαρτσενέγκερ γέρασε και το παραδέχεται. Όμως ακόμα γεμίζει τον κινηματογραφικό φακό και με τη παρουσία του αλλά και με τα ακόμα μέχρι σήμερα αυστριακο-Αγγλικά του. Θα στεκόταν η ταινία χωρίς τον Σβαρτσενέγκερ; Πιθανόν. Σταθερή αξία και παντοτινή, όχι τόσο ως ποιότητα ηθοποιού, αλλά αμερικανικού θρύλου. Ο Τζι Γουν Κιμ κάνει μια εξαιρετική σε όλα σκηνοθεσία (για την εμπειρία του),...
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...