Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Ο Ρίτσαρντ Γκιρ ξεκινώντας με αυτή τη γελοία περούκα δεν πείθει για τίποτα από όλα αυτά που υποδύεται. Ποτέ δεν τον είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση ως ηθοποιό καθώς το όνομα του το απέκτησε κυρίως με χαζό ταινίες και όλες οι ταινίες που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια προδίδουν φανταχτερά την έλλειψη ερμηνευτικού κύρους. Η ταινία ακολουθεί την τύχη του πρωταγωνιστή της. Ένα συνηθισμένο...
The Hangover Part III (2013)
Κλασική περίπτωση φθίνουσας πορείας ενός sequel. Όχι πως το πρώτο Hangover ήταν τίποτα ιδιαίτερο (ακόμα μια ιστορία ενός τρελού bachelor), αλλά τέλος πάντων μέσα στη τρέλα του είχε μια πρωτοτυπία. Δύο χρόνια αργότερα βγήκε το Hangover 2 με σαφώς μικρότερη επιτυχία και δύο χρόνια αργότερα αυτό εδώ, το οποίο πάτωσε. Και δεν εννοώ στις εισπράξεις, γιατί εκεί πήγε σχετικά καλά (αυτό...