Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Χάνσελ και Γκρέτελ: Κυνηγοί Μαγισσών (2013)
Δεν περίμενα πολλά από αυτή την γνωστή ιστορία παραμυθιού που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1812. Αν οι αδελφοί Γκρίμμ ζούσαν σήμερα για να παρακολουθήσουν αυτήν την σύγχρονη έκδοση με πρωταγωνίστρια την αθλητική και ελκυστική Gemma Arterton ως Γκρέτελ και τον σκληρό της αδελφός Χάνσελ που έπαιξε ο ευέλικτος ηθοποιός Τζέρεμι Ρέννερ, νομίζω ότι (οι αδελφοί Γκρίμ) θα εντυπωσιάζονταν...