Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Οι χαρακτήρες του Billy και του Freddy δεν είναι τόσο ενδιαφέροντες όσο ήταν στην πρώτη ταινία. Η ρομαντική πλοκή του Φρέντυ είναι πολύ τυπική και μάλλον αδιάφορη. Η όλη ιστορία είναι πολύ προβλέψιμη όπως και τα πάντα για όλους τους κακούς. Η συγγραφή αυτής της ταινίας φταίει. Κανένας από τους κακούς δεν αισθάνεται πραγματική απειλή ακόμα και με την καταστροφή και τα κίνητρά του....
Η Νύφη Φορούσε Μαύρα (1968)
Το «La Mariée Était en Noir» είναι ένα απλό αλλά εξαιρετικό θρίλερ. Η ιδιοφυΐα του François Truffault αναπτύσσει την τραγωδία της πρωταγωνίστριας Julie Kohler με λίγες μόνο αναδρομές. Η Jeanne Moreau είναι καταπληκτική, στο ρόλο μιας γυναίκας που βλέπει τον κόσμο της να καταρρέει με τον ανόητο φόνο του αγαπημένου της συζύγου στα σκαλοπάτια της εκκλησίας αμέσως μετά την τελετή του...