Αρκεί να πούμε οτι αυτή η ταινία είναι για αυτούς που θέλουν να δουν τον Άρνολντ να αντιμετωπίζει ένα διαφορετικό είδος πρόκλησης. Είναι ωραίο, μετά από όλο αυτό το διάστημα, να τον βλέπεις να παίρνει περισσότερες ευκαιρίες και να ωριμάζει ως ηθοποιός. Αυτό δεν αφορά βέβαια τους θαυμαστές του που θέλουν να τον δουν να κάνουν "κακά" πράγματα, τα οποία στη ταινία είναι λίγα και απλά....
Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...
Το Νησί των Καταραμένων (2010)
Το 1954, ο ομοσπονδιακός αστυνομικός Teddy Daniels και ο νέος συνεργάτης του, Chuck Aule, ταξιδεύουν από το Σιάτλ στο νησί Shutter, ένα νησί-φρούριο, για να ερευνήσουν την εξαφάνιση μίας ασθενούς εκεί, της Rachel Solando. Η Rachel είχε μεταφερθεί στο ίδρυμα Ashcliffe, για ψυχικά διαταραγμένους επικίνδυνους εγκληματίες, γιατί έπνιξε τα τρία παιδιά της. Ο Teddy είναι βετεράνος στρατιώτης...