Πάντα βάζω κανόνα να κάνω κριτική μόνο όταν τελειώσει μια σειρά ή μια ταινία. Σε αυτήν την περίπτωση, ξεκίνησα περίπου σαράντα λεπτά, για έναν μόνο λόγο: βαρέθηκα απίστευτα. Λατρεύω την πρωτότυπη Blade Runner του 1982, και παρόλο που μια ταινία πίστευα ότι δεν χρειαζόταν ποτέ συνέχεια, ήμουν ανοιχτός σε αυτή την εκδοχή και πίστευα ότι η βασική ιστορία αυτής της ταινίας ήταν αρκετά...
Εκπληκτική ταινία! Μια ταινία που σε κάνει να νιώσεις πραγματικά ότι στη ζωή καμία πράξη μας δεν είναι χωρίς συνέπειες. Η ταινία προβάλλει, επιπλέον, την αξία της οικογένειας και διδάσκει ότι μέσα σε αυτήν πρέπει να κυριαρχεί η αγάπη και η ειλικρίνεια. Και πάνω από όλα μας δείχνει με τρόπο συγκλονιστικό και όχι ηθικοπλαστικό την αξία του να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Το Μενού (2022)
«Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο!» Θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας! Ή εναλλακτικά χωρίς πρόθεση σπόιλερ: Τι σου κάνουν τα παιδικά τραύματα! Πέρα από το χιούμορ, η ταινία είναι μια πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων, που ευτυχώς ή δυστυχώς δε μπορούμε να γευτούμε! Οι ερμηνείες θα έλεγα ότι μοιάζουν αμήχανες κι ανολοκλήρωτες ακόμα και του Ρειφ Φαινς που ομολογουμένως...