Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας οτι είμαι οπαδός του Ράσελ Κρόου. Έχει κάνει πραγματικά υπέροχη δουλειά στη διακεκριμένη καριέρα του. Ωστόσο, αυτή η ταινία δεν είναι σίγουρα μία από αυτές. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με μια πλοκή που σας τραβάει το ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς το ίδιο σενάριο είναι γεμάτο με τρύπες, ασυνήθιστα γεγονότα και την ελαφρά υπερβολή της "έκρηξης" του Ράσελ Κρόου....
Κλασσική ιταλική κωμωδία, από αυτές που βγαίνουν κατά δεκάδες κάθε χρόνο στην Ιταλία. Η ιστορία γνωστή, ο μεσήλικας πρωταγωνιστής αντιλαμβάνεται οτι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια χρόνου στη ζωή του και αποφασίζει να την αλλάξει, εγκαταλείποντας τα στερεότυπα και τον συντηρητισμό. Αν και αυτή είναι μια φάση που προφανώς τη περνάμε όλοι, οι καταστάσεις που θα ζήσει δεν είναι τόσο ιδανικές...
Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου (2017)
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...