Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Μην περιμένετε να δείτε ταινία τύπου Gravity με τη Νάταλι Πόρτμαν να αιωρείται στο διάστημα (ευτυχώς!). Η ταινία είναι περισσότερο ένα δράμα που λέει οτι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία (και είναι) αλλά χρησιμοποιεί μόνο αυτά που χρειάζεται από την αληθινή ιστορία για να αποδοθεί όπως θέλει ο σεναριογράφος. Μπορώ να πω πως στην αρχή εντυπωσιάστηκα. Η πρώτη μισή ώρα μας έδειχνε...
Ο Μισισιπής Καίγεται (1988)
Μιλάμε για μια εξαιρετική ταινία με φοβερούς πρωταγωνιστές, όταν κάποιοι από αυτούς δεν είχαν γίνει ακόμα αστέρια, όπως ο Γουίλεμ Νταφόε, η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ και οΜάικλ Ρούκερ, Κάποιοι μπορεί να έχουν προβλήματα με το γεγονός ότι η ταινία είναι εμπνευσμένη από πραγματικούς φόνους, αλλά στη συνέχεια μας αποκαλύπτει μια έρευνα όχι απαραίτητα βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αλλά...