Η Ηλέκτρα δεν είναι τέλεια, ο διάλογος είναι χαζός, η πλοκή είναι μάλλον ελαφριά και προσπαθεί λίγο να ανακάμψει με παιδικές αναδρομές και εσωτερική ψυχική αναζήτηση, με μια μάλλον άσκοπη υποπλοκή και ενώ ήταν εντυπωσιακά χορογραφημένη η τελική αναμέτρηση. Ωστόσο, είναι μια οπτικά κομψή ταινία με εξαιρετική κινηματογράφηση, φανταστικές τοποθεσίες, κοστούμια με έμπνευση και διασκεδαστικά...
Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Δια Πυρός και Σιδήρου (2004)
Αυτή η ταινία περιέχει το μόνο συστατικό που πρέπει να έχουν όλες οι ταινίες εκδίκησης και αυτό είναι το αληθινό συναίσθημα. Θλίψη, αγάπη, γέλιο, θυμός. Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα μέσα σε αυτή την ταινία. Από την αρχή μέχρι το τέλος αυτή η ταινία είναι απίστευτα σαγηνευτική. Η πλοκή στο χαρτί ακούγεται όπως τα συνηθισμένα σκουπίδια που πετιούνται κυρίως στους θεατές, αλλά...