Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά
Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας (1999)
Ενώ βρήκα αυτήν την ταινία πραγματικά καλή, φάνηκε να προσπαθεί έντονα να κερδίσει τη συμπάθεια του θεατή. Βρήκα τον εαυτό μου να σκέφτεται, "φτωχή Stacy ...", όταν στο τέλος, επέλεξε αυτόν τον τρόπο ζωής, αν και μπορούσε να βγει από αυτόν όποτε θελήσει. Αυτό ήταν το περίεργο πράγμα για αυτό το ντοκιμαντέρ, δεν ήταν καθόλου αντικειμενικό και φαινόταν να είναι ένας τρόπος για να...