Αυτή η ταινία δεν φτάνει ποτέ στα ύψη ή θα έπρεπε να είναι ο απόλυτος πα΄τος του πιο αριστοτεχνικού The Hunt for Red October. Ο Γκάρι Όλντμαν ροκανίζει το τοπίο ως ο γέρος στρατιωτικός που στην πραγματικότητα εμφανίζεται ως ένας ανίκανος πολέμαρχος. Ο Τόμπι Στίβενς, ο οποίος συνήθως ασχολείται με κομψούς ρόλους, παίζει έναν μάτσο αρχηγό ειδικών επιχειρήσεων. Δεν αφήνει κανένα κλισέ...
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Γλυκιά Ζωή (2007)
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....