Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...
Ο Τζον Κραζίνσκι ως πρωταγωνιστής δεν θα έπρεπε να παίζει σε τέτοιου είδους ταινίες. Φαίνεται πιο μαλθακός, πιο baby face, δε κολλάει πουθενά με τους υπόλοιπους σκληροτράχηλους στρατιώτες, κάποια ρομαντική κωμωδία θα του ταίριαζε καλύτερα. Αν κάτι αξίζει σε αυτή τη ταινία, είναι οι μάχες μεταξύ των αμερικανών και των ισλαμιστών, οι οποίες είναι πολύ αληθοφανείς και καλά δοσμένες...
Ρίπαχεν (2016)
Βασισμένο σε πολλές ιστορικές αλήθειες, το Riphagen παρουσιάζεται ως συνδυασμός αγωνίας και μυστηρίου. Ο Andries Riphagen, που καλείται μερικές φορές ο ολλανδικός Al Capone, ήταν ένα σημαντικό μέλος του ολλανδικού υποκόσμου που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές για το δικό του προσωπικό όφελος. Κάποιοι θα ξεγελαστούν από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες που λέει στους απελπισμένους...