Ουσιαστικά, η πλοκή είναι ίδια με το Η Μεγάλη Νύχτα του 1986, εκτός από το οτι εδώ έχουμε μεγαλύτερη κλίμακα: αυτή τη φορά, μια ολόκληρη πόλη καταλαμβάνεται από τα πλάσματα. Υπάρχει άφθονη αναφορά στις παλιές ταινίες ζόμπι. Ένα πράγμα που παρατήρησα είναι ότι τα ειδικά εφέ είναι υπέροχα, ως επί το πλείστον, αν και οι σκηνές τρόμου αισθητικά δεν είναι και οι πιο θελκτικές! Όπως και...
Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Ο Δρόμος (2009)
Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...