Λοιπόν θα σας πω την άποψη μου ως 17αρης που την έβλεπε πρώτη φορά. Η αρχη ήταν κάπως περίεργη και δεν σε έπειθε για πολλά. Όταν όμως πήγαν στην Βοστόνη υπήρχε τόση ένταση που οριακά δεν ήθελες να χάσεις ούτε δευτερόλεπτο. Επίσης με ενόχλησε λίγο το γεγονοσ οτι το happy end ήρθε πολύ αργά (τελευταιο λεπτο) και κόπηκε αρκετά απότομα. Θα προτιμούσα να είχε αλλά 3 λεπτά και να έδειχνε...
Παλιά και κλασική με δύο μεγάλα για τότε ονόματα, τον Mel Gibson και την Helen Hunt. Ο ορισμός της ρομαντική κομεντί για μεγάλους με τις αναμενόμενες ανατροπές και έρωτες του αμερικανικού ελαφρού κινηματογράφου. Οι πολλές κλισέ σκηνές και το προβλέψιμο από το πρώτο 10λεπτο happy ending, μας κάνουν να νομίζουμε οτι την έχουμε ξαναδεί. Ωστόσο, πρόκειται για μια χαριτωμένη, χαζοχαρούμενη...
Το Έθνος του Ενός Παιδιού (2019)
Για μένα, η πολιτική του ενός παιδιού είχε νόημα όταν ήμουν νεότερος και δεν ήξερα και πολλά. Διορθώστε τον υπερπληθυσμό περιορίζοντας το μέγεθος της οικογένειας. Εύκολο, σωστά; Οι ατομικές ελευθερίες είναι λιγότερες στην κομμουνιστική Κίνα - ο υπερπληθυσμός δεν βοηθά στο συλλογικό καλό αλλά στο ατομικό. Τελικά, μήπως οι περισσότεροι Κινέζοι απλώς συσπειρώνονταν και θυσιάζονταν...