Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Δε τρελάθηκα όταν την είδα, ωστόσο πρόκειται για μια αξιόλογη χολιγουντιανή προσπάθεια. Ποτέ δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τον Ντάουνι Τζούνιορ και γι ακόμα μια φορά επιβεβαιώνομαι. Δε "γεμιζει" τις σκηνές, σε αντίθεση με τον Ντιβάλ, ο οποίος βεβαίως δίνει άλλη βαρύτητα (εξ ου και η υποψηφιότητά του για όσκαρ στη ταινία). Το σενάριο αν και ενδιαφέρον, κρατιέται κυρίως σε δραματικούς...
Ένας Γάτος που τον Έλεγαν Μπομπ (2016)
Ο ήρωάς μας, ένας νεαρός τοξικομανής στο στάδιο της απεξάρτησης, βρίσκει έναν γάτο ο οποίος θα του αλλάξει τη ζωή, προς το καλύτερο φυσικά. Μην υποθέσετε οτι λόγω του γάτου η ταινία είναι για παιδιά. Πρόκειται για μια ιστορία περισσότερο για μεγάλους παρά για μικρούς. Χαριτωμένη αλλά και δραματική, καλογυρισμένη, με ωραία μουσική, διαδραματίζεται στο πάντα συννεφιασμένο Λονδίνο....