Philippe Bergeron - Ταινίες
Τα πρώτα 30 λεπτά ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Καλή δράση, αγωνία, υπέροχη ηθοποιία ... αλλά μόλις εμφανίζεται ένας από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ο Michael, όλα διαλύονται. Όχι μόνο λόγω της ανασφαλούς και αδέξια μέτριας ερμηνείας του, που μου θύμισε κάποια φθηνή δραματική σαπουνόπερα ή ιστορία αγάπης ... αλλά επειδή αντιπροσωπεύει ένα σημείο εισόδου στο παρελθόν της Ava. Ένα βαρετό...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Δύο και Κάτι Άνδρες (2003)
Δίνω 4 αστέρια για τις σεζόν S1-S8. Είναι τόσο αστείες ακόμα κι αν τα βλέπεις σε επανάληψη. Για να είμαι ειλικρινής, χωρίς τον Τσάρλι, δεν μπορώ να παρακολουθώ ούτε ένα επεισόδιο του S9 και αποφάσισα να σταματήσω εκεί. Αυτή η σειρά τώρα έχει πεθάνει για μένα. Προτιμώ να βλέπω τις προηγούμενες 8 σεζόν ξανά και ξανά. Ο Άστον Κούτσερ δυστυχώς δεν μπορεί να αντικαταστήσει το Τσάρλι...