Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς ξεπερνά όλες τις προσδοκίες και φέρνει κάτι νέο στο προσκήνιο που δεν έχει ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος. Μαύρη κωμωδία, δράμα, Noir. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης συγχωνεύει με επιτυχία όλα αυτά τα είδη σε μια ταινία που έχει εκτελεστεί και ερμηνευτεί εξαιρετικά, έτοιμη να εμπνεύσει μια νέα γενιά δημιουργών ταινιών. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική...
Greyhound: Η Μάχη του Ατλαντικού (2020)
Καλή παραγωγή, με αρκετή ένταση, πολύ ενδιαφέρουσα αναπαράσταση μιας μάχης στη θάλασσα, αν και δεν είμαι σίγουρος πόσο ρεαλιστική και ακριβής ήταν (αυτά τα γερμανικά υποβρύχια ήθελαν πολύ να πολεμούν πάνω από το νερό, σωστά; ) Το κύριο ζήτημά μου: Ήταν σαν ένα ντοκιμαντέρ, πολύς χρόνος μάχης αλλά όχι αρκετό ανθρώπινο δράμα. Δεν υπήρχε χρόνος για να αναπτυχθούν χαρακτήρες ή ακόμη...