Αδιάφορη όπως και οι πρωταγωνιστές της για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Μην περιμένετε να δείτε αληθοφανείς σκηνές καταστροφής όπως θα περίμενε κανείς σε μια ταινία με θέμα την 11/9, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στον χώρο που εγκλωβίστηκαν οι παραπάνω αστυνομικοί ή στα σπίτια των συγγενών τους. Καμία αγωνία, καμία πλοκή, κανένα δράμα, καμία ερμηνεία, κανένα οπτικό...
Είναι απίστευτο πόσο κακό είναι αυτό το ριμέικ. Αν έχετε δει το γνήσιο "Οι γαμπροί της Ευτυχίας" του 1962 με τους Γεωργία Βασιλειάδου, τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Ρίζο, θα απορείτε πως αυτή εδώ η ταινία έφτασε στη τηλεόρασή μας. Αν και παρακολουθεί στενά το πλαίσιο της αρχικής ταινίας, φαίνεται συνεχώς σαν οι ηθοποιοί να διαβάζουν απλώς τα λόγια τους, χωρίς κανένα συναίσθημα....
Ο Δικαστής (2014)
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου οτι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον Ντάουνι Τζούνιορ ως ηθοποιό, ωστόσο εδώ έχει έναν αξιοπρεπή ρόλο, σε σχέση με το Avengers και το Iron Man, όπου και σαν χαρακτήρας και σαν ηθοποιός είναι για τα πανηγύρια. Φυσικά ο Ρόμπερτ Ντιβάλ ως ο δικαστής δικαίως κλέβει τη παράσταση και σίγουρα πρόκειται για μια δυνατή δραματική ταινία με ένα μη συνηθισμένο και έξυπνο...