Θα μπορούσε να ονομαστεί και Battleshit. Είναι από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα θορυβώδες, κλισέ και αφόρητο κινηματογραφικό σκουπίδι που εκμεταλλεύεται το έργο των graphic artists για τους πελάτες της οθόνης που θέλουν να διασκεδάσουν. Ένας απλός τρόπος για να το περιγράψω, είναι ότι είναι βασικά ένα ναυτικό βίντεο στρατολόγησης 200 εκατομμυρίων...
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα (2021)
Το σκηνικό είναι Παρίσι, 13ο διαμέρισμα. Νεανική κουλτούρα. Η γρήγορη ζωή της Γενιάς Υ. Φιλοδοξίες. Ματαιοδοξία. Εγωιστικός θαυμασμός της εξιδανικευμένης αυτοεικόνας και χαρακτηριστικών κάποιου. Σεξ. Αγάπη. Μοναξιά. Σε σενάριο και σκηνοθεσία του βετεράνου Γάλλου σκηνοθέτη Jacques Audiard και γυρισμένο κυρίως σε ασπρόμαυρο, το Les Olympiades, Paris 13e (2021) είναι προσαρμοσμένο...