Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...
Οποιαδήποτε σειρά ξεκινά με τον κεντρικό της χαρακτήρα δεμένο με χειροπέδες σε ένα λεωφορείο φυλακής στο δρόμο για το δικαστήριο, εξαπατά τους θεατές. Σίγουρα, το flashback είναι μια έξυπνη τεχνική, αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι μια φτηνή λύση, ελπίζοντας να καθηλώσει μέχρι το τέλος το κοινό για αυτό που προφανώς θα καταλήξει ως ένα δικαστικό δράμα. Η σειρά αποτελείται από 4...
Paterno (2018)
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...