Δεν έχω σταματήσει πολλές ταινίες το πρώτο μισάωρο, αλλά αυτή πραγματικά το άξιζε! Ο εντελώς ατάλαντος Τζεράρντ Μπάτλερ, μια κακή προσαρμογή ενός χιλιοπαιγμένου σεναρίου καταστροφής, σενάριο με γελοία προβλέψιμες καταστάσεις και άλλα πολλά, συνιστούν μια από τις πολύ κακές ταινίες επιστημονικής φαντασίας τα τελευταία χρόνια. Δικαιωματικά παίρνει τη πρώτη θέση που είχε μέχρι τώρα...
Σε καμιά περίπτωση δε μπορείς να πεις οτι είναι αδιάφορη. Αν και υπολείπεται της πρωτοτυπίας και της πλοκής της ομώνυμης και πρωτότυπης ταινίας του 1995, στέκεται αξιοπρεπέστατα χωρίς ιδιαίτερες ερμηνείες (άλλωστε πρόκειται για περιπέτεια) αλλά με πολλά χορταστικά εφέ. Ο Ντουέιν Τζόνσον έχοντας ήδη παίξει σε αρκετές - παρόμοιες συνήθως - ταινίες, φαίνεται να έχει ξεπεράσει τα πρώτα...
Η Δύναμη της Αλήθειας (2018)
Έμεινα έκπληκτος για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Ήξερα ότι ένα αεροπλάνο καταρρίφθηκε και η Κριμαία καταλήφθηκε από τους Ρώσους και ότι υπήρχε κάποιο είδος συνεχιζόμενης σύγκρουσης, αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό. Περιγράφηκε κάπου ως μαύρη κωμωδία αλλά δεν βρήκα τον εαυτό μου καν να χαμογελά. Μπορεί να υπάρχει ένα γελοίο στοιχείο στην καφκική τρέλα που απεικονίζεται...