Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...
The Transporter Refueled (2015)
Μια ταινία που δε χρειάζεται να δει κανένας. Πρόκειται για μια απέλπιδα προσπάθεια της συνέχειας της ήδη μέτριας σειράς του Transporter. Αν και στα προηγούμενα, ο Jason Statham έδινε μια νότα αξιοπρέπειας για αυτό το είδος ταινιών τουλάχιστον, εδώ όλα είναι έρμαια της προχειρότητας και της αποτυχίας σε χαρακτήρες, story και σκηνοθεσία. Ούτε οι 3-4 barbies σε καθαρά διακοσμητικό...