Το Δεκα Δολοφονοι για τον Ντετεκτιβ Μαρλοου είναι μια μεγάλη γιορτή της απόλυτης πρωτοτυπίας του Ρόμπερτ Μίτσαμ. Αναγγέλλει επίσης την άφιξη του Ντικ Ρίτσαρντς ως υποσχόμενου νέου αμερικανικού σκηνοθέτη. Την ημέρα που το είδα, βρήκα τον εαυτό μου να περιγράφει ατάκες από σκηνές σε φίλους Είναι πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις αστυνομικές ταινίες που γυρίστηκαν αυτή την εποχή...
Εντάξει, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι υλικό για Oscar. Είναι μια συνηθισμένη ταινία ομηρίας παρόμοια με τη σειρά Die Hard. Υπάρχουν μερικές αρκετά αξιοπρεπείς σκηνές δράσης και μερικές που απλά δεν έχουν νόημα και, αφού τις δείτε, θα μείνετε κάπως μπερδεμένοι. Παρόλα αυτά, είναι μια καλή ταινία. Το καλύτερο μέρος της είναι απροσδόκητα ο κακός. Ο Powers Boothe παίζει τον επικεφαλής...
Το Κόκκινο Σπουργίτι (2018)
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...