Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...
Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Μη μου Χαλάς τη Μέρα (2013)
Schwarzenegger is back! Επιτέλους μια ταινία του με τις ριζές της στη δεκαετία του '90, όταν ο Σβαρτσενέγκερ έσπαγε τα ταμεία με τις πρώτες του κωμικές ταινίες δράσεις. Η τελευταία πολύ καλή του εμφάνιση, συνοδεία ευχάριστων και ευφάνταστων χαρακτήρων, σε ένα πολύ καλό σενάριο μιας ομάδας επαρχιωτών που καλούνται να τα βάλουν με έναν βαρώνο ναρκωτικών. Έξυπνο χιούμορ, πολύ δράση...