Ξεκίνησα να βλέπω την ταινία με μεγάλες ελπίδες. Δεν υπάρχουν αρκετά ρομαντικά δράματα πια και μου άρεσε που περιγράφηκε ως «μια ιστορία στοιχειωμένης αγάπης». Λοιπόν ... ήταν σαν μια απογοητευτική ιστορία αγάπης για μένα. Χωρίς να κάνω spoilers, η μορφή αυτής της ταινίας περνά μεταξύ του ρομαντικού παρελθόντος και του τρέχοντος χωρισμού των δύο κύριων χαρακτήρων που απεικονίζονται...
Η ταινία ακολουθεί τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην εξερεύνηση του θανάτου και στον εορτασμό της ζωής και τελικά καταφέρνει να είναι και τα δύο. Ο Lucky είναι ένας χαρακτήρας που στην αρχή δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τη θνησιμότητα του. Δεν το σκέφτηκε γιατί δεν χρειάστηκε. Αλλά όταν τα σημάδια της μεγάλης ηλικίας αρχίζουν να εμφανίζονται, ο Lucky δεν μπορεί παρά να δει τον θάνατο...
Τέρας της Φύσης (2024)
FRIDAY THE 13th wanna be... Αυτο τα λεει ολα.... Μια μετρια προσπαφεια να αναβιωσει ο Τζασον Βιρχις...Ουτε καν...Πλην μια δυυο ομολογουμενος έξυπνων και ευρηματικων θανατων, η ταινεια δεν εχει να προσφερει κατι. Αντιθετα...Βαρετη και κουραστικη εξαιτίας της έλλειψης μουσικής επένδυσης. Αν είναι δυνατόν θρίλερ χωρίς μουσική αγωνίας.