Ήταν απλώς μέτρια, κάτι που αντικατοπτρίζεται στη βαθμολογία μου με 3 αστέρια, η οποία μάλιστα νομίζω ότι είναι γενναιόδωρη. Υπήρχε μια μικρή προσπάθεια σε οποιοδήποτε είδος ανάπτυξης χαρακτήρων. Ο Χανκς έχει κάποιο είδος ερωτικού ενδιαφέροντος που υπονοείται, αλλά μέχρι εκεί. Νόμιζα ότι επρόκειτο να χτίσουν κάποιο δεσμό μεταξύ του καπετάνιου και του μαύρου μάγειρα του, αλλά αυτό...
Και πάλι μια ταινία new wave girl power, όπου οι αρσενικοί χαρακτήρες είναι άχρηστοι, (ο κακός βασιλιάς έχει μια μόνο σοβαρή ατάκα), αλλά ο κύριος χαρακτήρας -η πρωταγωνίστρια δηλαδή - είναι έξυπνος, δυνατός και επιδέξιος χωρίς καμία εξήγηση πως και η μόνη αμαρτία του κύριου κακού χαρακτήρα - πάλι στη πρωταγωνίστρια αναφέρομαι - είναι ότι θέλει να προστατεύσει την οικογένειά...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...