Καλή η υπόθεση, διαβάζοντας τη περίληψη περιμένεις να δεις κάτι ενδιαφέρον. Αλλά μετά από λίγο ανακαλύπτεις οτι η παραγωγή έβαλε ως πρωταγωνιστές μισή ντουζίνα πιτσιρίκια και η ταινία από περιπέτεια γίνεται παιδική. Με άλλα λόγια, το σενάριο κάηκε. Και παρά τη καλή σχετικά βαθμολογία και τα θετικά σχόλια που υπάρχουν, η ταινία απευθύνεται σε ένα μικρό εύρος κοινού με μέσο όρο ηλικίας...
Όντας εξοικειωμένη με την αρχική έκδοση αυτής της ταινίας (Clint Eastwood του 1971), βλέπω ότι η Sophia Coppola αφαίρεσε την πλούσια ανάπτυξη των χαρακτήρων και το παρασκήνιο της αιμομικτικής σχέσης της κ. Farnsworth με τον αδερφό της, καθώς και τις αναδρομές που αποκάλυψαν την αληθινή φύση του John McBurney και τη πτυχή της σεξουαλικής φαντασίας αυτών των χαρακτήρων που αποτέλεσε...
Μετά (2019)
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...