Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...
Μπίλε (2018)
Η ταινία είναι εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα. Καθώς την έβλεπα, αναρωτιόμουν γιατί ασχολούμαστε με τις τιποτένιες σύγχρονες αμερικάνικες ταινίες, όταν ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος έχει τέτοια κρυμμένα διαμάντια... θα μου απαντήσετε "γιατί είναι κρυμμένα"! Σωστά. Ευτυχώς για όλους εμάς, υπάρχει η ΕΡΤ η οποία παίζει πολλές τέτοιες ταινίες. Για τη ταινία τώρα: Το «Bille» είναι μια ιστορί...