Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...
Άγριες Φράουλες (1957)
Ο Μπέργκμαν έχει θεωρηθεί από πολλούς ως ένας δημιουργός καταθλιπτικών ταινιών που ξεπερνούν τις επιφανειακές σκέψεις των περισσότερων ανθρώπων. Δόξα τω Θεώ το κάνει κάποιος! Σε αυτό το ιδιοφυιές έργο, μας ζητείται να εξετάσουμε ποιος είναι ο Θεός και τι κάνει μια ζωή αξιόλογη. Και αν η ανθρώπινη φύση αλλάζει καθώς περνάνε οι γενιές, ή είναι μόνο τα κοστούμια που αλλάζουν. Ως συνήθως,...