Υπάρχει μια ατάκα της Kristin Scott Thomas στην ταινία που λέει "Χρειαζόμαστε μια καλή ιστορία για τη Μέση Ανατολή που δεν θα έχει εκρήξεις"! Σοβαρά τώρα, το "Ψαρεύοντας Σολομούς στη Υεμένη" είναι απλά απολαυστικό για να το παρακολουθήσετε. Έχω να δω ταινία με τέτοια ευχαρίστηση από το "Hugo". Αυτό που το καθιστά τόσο απολαυστικό είναι η αίσθηση του χιούμορ, η χιουμοριστική ασέβεια...
Αυτή η ταινία δεν φτάνει ποτέ στα ύψη ή θα έπρεπε να είναι ο απόλυτος πα΄τος του πιο αριστοτεχνικού The Hunt for Red October. Ο Γκάρι Όλντμαν ροκανίζει το τοπίο ως ο γέρος στρατιωτικός που στην πραγματικότητα εμφανίζεται ως ένας ανίκανος πολέμαρχος. Ο Τόμπι Στίβενς, ο οποίος συνήθως ασχολείται με κομψούς ρόλους, παίζει έναν μάτσο αρχηγό ειδικών επιχειρήσεων. Δεν αφήνει κανένα κλισέ...
The Pacific (2010)
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...