Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Αυτό θα γίνει ένα κλασικό κάλτ! Τόσες πολλές αξιόλογες ατάκες και ξεκαρδιστικές στιγμές! Σουρεαλιστικά, ανόητα, και η Κέιτ και ο Ματίας είναι και οι δύο εκπληκτικά καλοί - διακριτικοί και σημαντικοί ταυτόχρονα, με τρελή χημεία. Η πλήρης αποκάλυψη: είμαι θαυμάστρια της δουλειάς του Matthias εδώ και πολύ καιρό. Λατρεύω τη φυσκότητά του. Χρησιμοποιεί τη στάση και την κίνησή του για...
Shazam! Η Οργή των Θεών (2023)
Οι χαρακτήρες του Billy και του Freddy δεν είναι τόσο ενδιαφέροντες όσο ήταν στην πρώτη ταινία. Η ρομαντική πλοκή του Φρέντυ είναι πολύ τυπική και μάλλον αδιάφορη. Η όλη ιστορία είναι πολύ προβλέψιμη όπως και τα πάντα για όλους τους κακούς. Η συγγραφή αυτής της ταινίας φταίει. Κανένας από τους κακούς δεν αισθάνεται πραγματική απειλή ακόμα και με την καταστροφή και τα κίνητρά του....