Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...
Ο Πατριός (2009)
Πρόκειται για ριμέικ του "Έξαψη Βίας" του 1987, το οποίο είναι ένα κλασικό B-class θρίλερ, με τον Terry "John Locke" O'Quinn να είναι πολύ πειστικός για τον ρόλο του ψυχοπαθούς. Αυτό το φτωχό remake είναι κακό, ξεκινώντας με το πρωταγωνιστικό ρόλο του περίεργου Dylan Walsh. Η μεταφορά της ιστορίας από τα τέλη της δεκαετίας του '80 στο 2009 είναι παράλογη, καθώς με τα σημερινά μέσα...