Μου πήρε κάμποσο καιρό για να καταλήξω πως πρόκειται για την ευφυέστερη παιδική ταινία που έχω δει. Πανέξυπνοι διάλογοι, πανέξυπνο σενάριο και πανέξυπνο χιούμορ - κάποια από αυτά είναι λίγο δύσκολο να τα "πιάσει" ένα παιδί 10 ετών - ακόμα και με την ελληνική μετάφραση σε μια παραγωγή της Warner Bros που δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με τους γίγαντες Disney και Pixar. Πιστεύω λοιπόν...
Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (2015)
Θα διαφωνήσω, έχει φοβερά σκηνικά και οπωσδήποτε χρειάστηκε να πέσουν πάρα πολλά χρήματα για να φτιαχτούν όλοι αυτοί οι φανταστικοί κόσμοι. Είναι μια περιπέτεια που συνεχόμενα για δύο ώρες γίνονται πράγματα, ανατροπές. Μπορεί να έχει πολλή βία, κακή μουσική και αποκρουστικές καταστάσεις/χαρακτήρες αλλά τα πάντα είναι προσεγμένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Ναι, δεν είναι για όλους,...