Η αλήθεια είναι ότι μία πολεμική ταινία έχει το κατάλληλο φόντο για να δείξει έντονα συναισθήματα και στιγμές. Πόνος, οργή, δυστυχία, γενναιότητα, ηθική, επιβίωση, όλα αυτά παλεύουν και στην πραγματικότητα αλλά και σε μία ταινία για να αποδοθεί το κλίμα του πολέμου. Η διαφορά είναι ότι στις περισσότερες σύγχρονες ταινίες, όπως και σε αυτή εδώ, όλα αυτά είναι καλογυαλισμένα, δηλαδή...
Πάνω που νόμιζα ότι είχα δει κάθε φριχτή ταινία που υπάρχει στο διαδίκτυο, είχα την ατυχία να παρακολουθώ το «Εκδίκηση εκτός νόμου». Μην με παρεξηγείτε, η πλοκή είναι καλή, και ίσως με ένα καλύτερο σενάριο, καλύτερη σκηνοθεσία και καλύτερη ηθοποιία θα μπορούσε να ήταν αξιοπρεπής. Δεν νομίζω ότι έχω δει την Άννα Χάτσισον (Teena) σε οτιδήποτε άλλο, αλλά αυτή πρέπει να είναι η χειρότερη...
Θα σε Περιμένω, Πάντα (2016)
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...