Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Αρκετά καλή ταινία. Δεν την είχα δει, γιατί είχα επηρεαστεί από τις αρνητικές κριτικές. Διάβασα εδώ όμως τα σχόλια των αναγνωστών κι αποφάσισα να τη δω. Τελικά το κοινό έχει δίκιο κι όχι οι κριτικοί (αν και υπήρξαν και κάποιοι που έγραψαν συμπαθητικές κριτικές). Συνοψίζω: Βλέπεται όντως αυτόνομα κι έχει αινιγματικό-σκοτεινό τέλος (η απόλυτη ανατροπή).
Η Ληστεία (2017)
Καθόλου κακή, την είδα σήμερα στο ΕΡΤ flix. Στην πραγματικότητα θα έλεγα ότι για γαλλική παραγωγή ήταν αρκετά καλή. Ειδικά όταν σκέφτομαι όλες αυτές τις ίδιες ανόητες αμερικανικές ταινίες του ίδιου τύπου που μας βομβαρδίζουν τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ηθοποιοί δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί, ούτε μπορούμε να πούμε ότι η ταινία έχει το super σενάριο. Τρεις μικροκακοποιοί αποφασίζουν...