Ουσιαστικά, η πλοκή είναι ίδια με το Η Μεγάλη Νύχτα του 1986, εκτός από το οτι εδώ έχουμε μεγαλύτερη κλίμακα: αυτή τη φορά, μια ολόκληρη πόλη καταλαμβάνεται από τα πλάσματα. Υπάρχει άφθονη αναφορά στις παλιές ταινίες ζόμπι. Ένα πράγμα που παρατήρησα είναι ότι τα ειδικά εφέ είναι υπέροχα, ως επί το πλείστον, αν και οι σκηνές τρόμου αισθητικά δεν είναι και οι πιο θελκτικές! Όπως και...
Αρετή και αμαρτία στο ίδιο μέτρο. Όλες οι αποχρώσεις του γαλλικού κινηματογράφου είναι παρούσες σε αυτό το σαγηνευτικό-πικρό δράμα στο οποίο το χιούμορ και η ειρωνεία, τα κυνικά επίπεδα και η σκληρότητα σε διάφορες μορφές, ο έρωτας και η πτώση του έρωτα, οι φόβοι και η χαρά αντικατοπτρίζονται με παράξενο και ακριβή τρόπο. Οι χαρακτήρες, οι διάλογοι, η κρίση, το άγνωστο μέτωπο σε...
Shazam! Η Οργή των Θεών (2023)
Οι χαρακτήρες του Billy και του Freddy δεν είναι τόσο ενδιαφέροντες όσο ήταν στην πρώτη ταινία. Η ρομαντική πλοκή του Φρέντυ είναι πολύ τυπική και μάλλον αδιάφορη. Η όλη ιστορία είναι πολύ προβλέψιμη όπως και τα πάντα για όλους τους κακούς. Η συγγραφή αυτής της ταινίας φταίει. Κανένας από τους κακούς δεν αισθάνεται πραγματική απειλή ακόμα και με την καταστροφή και τα κίνητρά του....