Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...
Το Τέλειο Χτύπημα (2013)
Ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω την κατάσταση του μυαλού μου στο τέλος της ταινίας, ένα μείγμα έντονων καλών και κακών συναισθημάτων που με άφησε χωρίς ανάσα, μια κατάσταση σκέψης που μόνο οι σπουδαιότερες ταινίες μπορούν να σου αφήσουν και αυτή είναι μία από αυτές τις ταινίες! Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για να συζητήσουμε για την υπόθεση, που σε ένα σχόλιο όπως αυτό είναι απλώς...