Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...
Η ταινία ξεκινά με τον Τζος, τον γιο του Σαμ, που πάει στο κολλέγιο, ηχογραφώντας κάποια demos τραγουδιών που έχει γράψει ο ίδιος. Λίγο αργότερα, πυροβολισμοί πέφτουν στο κολέγιο του Τζος και ξαφνικά το αγόρι είναι νεκρό. Ο πατέρας του και η υπόλοιπη οικογένειά του, είναι συντετριμμένοι. Δύο χρόνια αργότερα, ο Σαμ ζει μόνος του σε ένα ιστιοφόρο, κερδίζοντας χρήματα ως βαφέας και...
Το Παιχνίδι Του Δολοφόνου (2017)
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...