Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...
Είναι κρίμα να βλέπουμε ταινίες να έχουν ως κύριο άξονα τα social media, σαν να μας είναι κάτι μακρινό η απρόσιτο ή σαν να είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσει το σενάριο τη πλοκή εκεί που θέλει. Η ταινία είχε τις προδιαγραφές, την ατμόσφαιρα, τους ηθοποιούς, τους διαλόγους και τη μουσική για να μας δώσει κάτι ξεχωριστό. Και πράγματι τα πρώτα 20 λεπτά έδιναν την αίσθηση ότι θα δούμε...
Μια Καλή Χρονιά (2006)
Μου άρεσε γιατί προχωρούσε όμορφα ήταν προβλέψιμη μέχρι ενός σημείου.. Ευχαριστήθηκα την σκηνοθεσία και το παίξιμο των ηθοποιών.... Χωρίς όπλα βία και ίντριγκες που όλα αυτά μας έχουν κουράσει στην ζωή και θέλουμε ήρεμη διασκέδαση ... Ηταν σαν γλυκό κρασί.. Την απόλαυσα και έψαξα για να την ξαναδώ....