Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Ειδικότητα έχει αποκτήσει ως φαίνεται ο Ντουέιν Τζόνσον στις ταινίες καταστροφής καθώς μετά το San Andreas θα ακολουθήσουν τα Rampage και Ουρανοξύστης. Η ταινία πρόκειται για μια σχεδόν πιστή αντιγραφή του 2012 με τον Τζον Κιούσακ, όπου τα πάντα γκρεμίζονται ΑΚΡΙΒΩΣ μετά την έλευση του εκάστοτε ήρωα, ο οποίος είναι μεν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, καταφέρνει δε να σώσει τον εαυτό...
The Town (2010)
Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...