Ο Vadim Perelman επαναφέρει τη χαρά να βλέπουμε ταινίες στο σαλόνι μας. Μετά από το παλιό αλλά υπέροχο «Σπίτι από άμμο και ομίχλη», επέστρεψε ξανά με ένα ακόμη αριστούργημα. Η σκηνοθεσία, η ηθοποιία και η αφήγηση είναι στο υψηλότερο σημείο του σύγχρονου ποιοτικού κινηματογράφου. Προφανώς απολαμβάνει να κάνει ταινίες για τους Πέρσες και την πλούσια και όμορφη γλώσσα και τον πολιτισμό...
Είναι απολύτως σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η ταινία κυκλοφόρησε στον σύγχρονο κινηματογράφο. Ο διάλογος ήταν φρικτός: κλισέ και προβλέψιμος. Όλη η ταινία ήταν, στην πραγματικότητα, προβλέψιμη και ο Ηρακλής δεν έχει σχέση με τον Ηρακλή που ξέρουμε, απλά χρησιμοποίησαν το ίδιο όνομα. Είδαμε τα τρέιλερ, πήραμε τη ταινία και σε περίπου δέκα λεπτά ξέραμε ότι ήταν κακή. Της δώσαμε...
The Impossible (2012)
Αυτό που βλέπουμε πέρα από μια μεγάλη και αληθινή καταστροφή, είναι η δυνατή συνοχή μιας οικογένειας κάτω από εξαιρετικά τραγικές συνθήκες. Οι πιο δραματικές στιγμές της ταινίας επικεντρώνονται στον Λούκας, στον μεγαλύτερο από τους τρεις γιους της οικογένειας, αναθέτοντας τον ρόλο του προστάτη της μητέρας του. Ψύχραιμος αλλά και τυχερός (όπως και οι υπόλοιποι γιοί της οικογένειας)...