Η αλήθεια είναι ότι μία πολεμική ταινία έχει το κατάλληλο φόντο για να δείξει έντονα συναισθήματα και στιγμές. Πόνος, οργή, δυστυχία, γενναιότητα, ηθική, επιβίωση, όλα αυτά παλεύουν και στην πραγματικότητα αλλά και σε μία ταινία για να αποδοθεί το κλίμα του πολέμου. Η διαφορά είναι ότι στις περισσότερες σύγχρονες ταινίες, όπως και σε αυτή εδώ, όλα αυτά είναι καλογυαλισμένα, δηλαδή...
Κανονικά δεν βλέπω κανένα τρέιλερ πριν δω κάποια ταινία, οπότε έτσι μπορώ να έχω ανοιχτό μυαλό για το τι πρόκειται να δω. Η ταινία με εξέπληξε ευχάριστα και παρόλο που δεν θα κερδίσει κανένα Όσκαρ, θεωρώ οτι η ηθοποιία ήταν καλή, με κάποια πρόσωπα που θα αναγνωρίσετε. Μπορεί να μην έχει μεγάλη απήχηση εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου, ωστόσο είναι μια καλή (βασισμένη στην πραγματικότητα)...
Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (1997)
Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...