Από τις πιο βαρετές και χωρίς νόημα ταινίες με θέμα τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έχω δει μαζί με τον Κώδικα των Ναβάχο και το Κάποτε Ήμασταν Στρατιώτες. Όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενο σχόλιο η βασική μάχη εξελίχθηκε σε ένα μικρό κομμάτι γης και τα ανοιχτά πλάνα σε όλη την ταινία ήταν ελάχιστα. Αυτό είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα καθώς ποτέ δεν είχαμε τη μεγάλη εικόνα της μάχης....
Αν μπορούσα να βάλω περισσότερο από 5 θα το έκανα. Το παρακολούθησα για πρώτη φορά απόψε και κατέληξα οτι πρόκειται για ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ. Κρίμα που έχασε το Όσκαρ. Για ένα αριστούργημα 96 λεπτών που σε αφήνει άφωνο, πιθανόν θα κλαίτε στα 80 από αυτά. Δείτε κάτι τέτοιο και μετά σκεφτείτε για το αν πρέπει να παραπονιέστε για το πόσο κακή είναι η ζωή. Τίποτα δεν συγκρίνεται...
Οι Άθλιοι (1998)
Όταν μιλάμε για κλασικές ταινίες, μιλάμε για το Οι Άθλιοι. Βασισμένη στο ομώνυμο και πασίγνωστο βιβλίο του Βίκτωρ Ουγκώ, πρόκειται για μια ταινία που κυκλοφόρησε δεκάδες φορές για 100 χρόνια, από το 1912 μέχρι το 2012. Αυτή εδώ, είναι μάλλον από τις καλύτερες εκδοχές της, με Λίαμ Νίσον και Τζέφρει Ρας να γεμίζουν απλόχερα τις σκηνές (αν και όχι τόσο έμπειροι τότε). Η ιστορία αναμφίβολα...