Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Σήμερα ξεχνάμε πόσο όμορφα μπορεί να είναι τα blockbusters. Η υπερβολική χρήση των ψηφιακών εφέ καθιστά τα πάντα δυνατά και επομένως τα πράγματα είναι πολύ εύκολα. Στη σειρά του Ιντιάνα Τζόουνς φαίνεται στην πραγματικότητα να αισθάνεστε τον σωματικό πόνο που έπρεπε να περάσουν μερικοί από τους ηθοποιούς/στάντμεν για να προσφέρουν 2 ώρες καθαρής ψυχαγωγίας. Φυσικά η ιστορία έχει...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...