Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Τα "Δάκρυα του Ήλιου" είναι μια ταινία με ένα ανθρωπιστικό μήνυμα και μια ενδιαφέρουσα πρώτη ώρα, αλλά περιέχει πάρα πολλά κλισέ του Χόλιγουντ για να αξίζει κάτι παραπάνω. Η ταινία τολμά να δείξει τους αντάρτες της Νιγηρίας και τις ενέργειές τους, τα πράγματα που βλέπουμε στις ειδήσεις σε μέρη όπως η Λιβερία και το Σουδάν. Μας δίνει μια εικόνα για το πόσο απελπιστική είναι η κατάσταση...
American Beauty (1999)
Μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του '90 που αξίζει και τα πέντε Όσκαρ. Γεμάτη πάθος που μας κλονίζει την καρδιά, αλλά λέγεται με ένα ακαταμάχητο σκοτεινό χιούμορ, το American Beauty είναι ένα διεξοδικά γλυκόπικρο δράμα που μας απορροφά, μια οδυνηρή ιστορία που ξεδιπλώνεται στα στρώματα της προαστιακής ζωής για να αποκαλύψει τους πόνους της ενηλικίωσης και τις απογοητεύσεις...