Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Για μένα, η πολιτική του ενός παιδιού είχε νόημα όταν ήμουν νεότερος και δεν ήξερα και πολλά. Διορθώστε τον υπερπληθυσμό περιορίζοντας το μέγεθος της οικογένειας. Εύκολο, σωστά; Οι ατομικές ελευθερίες είναι λιγότερες στην κομμουνιστική Κίνα - ο υπερπληθυσμός δεν βοηθά στο συλλογικό καλό αλλά στο ατομικό. Τελικά, μήπως οι περισσότεροι Κινέζοι απλώς συσπειρώνονταν και θυσιάζονταν...
Ο Μεσάζοντας (2022)
Ο Liam Neeson επιστρέφει στο "Ο Μεσάζοντας" και συνεχίζει την πρόσφατη παράδοση για ρόλους προσανατολισμένους στη δράση. Η ταινία έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, αλλά αφού πέρασαν τα πρώτα 30 λεπτά της ταινίας στήνοντας τους χαρακτήρες και το σενάριο. ξεφεύγει γρήγορα από το θέμα και ακολουθεί έναν πολύ ασφαλή αλλά και αντικρουόμενο δρόμο προς το τέλος. Ένα γεγονός που μας απογοητεύει...