Η ταινία είναι αξιόλογη και αν αρχίσετε να τη βλέπετε πολύ γρήγορα καταλαβαίνετε ότι δεν έχει σχέση με τις χολιγουντιανές μπούρδες που μας βομβαρδίζουν εδώ και δεκαετίες. Άλλωστε είναι βρετανική παραγωγή. Καλογυρισμένη με πολύ ωραίο ήχο και μουσική επένδυση και με ένα πρωτότυπο σενάριο. Φυσικά έχει την γνωστή υπερβολή του πρωταγωνιστή ήρωα, τις μυστικές υπηρεσίες, τους τρομοκράτες...
Η ατμόσφαιρα είναι βαθιά σκοτεινή με μια μεσαιωνική εκμετάλλευση Ρώσων εργατών σε ένα απαρχαιωμένο εργοστάσιο στα προάστια μιας μικρής βιομηχανικής πόλης. Αν δεν έχετε γεννηθεί με ασημένια κουτάλια στο στόμα σας ή δεν πάσχετε από επιδεινωμένο αυτισμό, θα πρέπει να βρεθείτε αμέσως σε ενσυναίσθηση με αυτό το πλήθος εργατών χωρίς ελπίδα, που επαναστατούν κυρίως λόγω έλλειψης επιλογής...
Gerda (2021)
Η ιστορία μου φάνηκε πολύ όμορφη και ταυτόχρονα μελαγχολική. Θα δώσω τη δική μου σύνοψη, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να μάθει περισσότερα: Σε μια μικρή ρωσική πόλη, η Lera (Anastasiya Krasovskaya) αγωνίζεται να διατηρήσει μια ευτυχισμένη ζωή. Ο εν διαστάσει πατέρας της (Darius Gumauskas) είναι καταχρηστικός αλκοολικός και η μητέρα της Lera (Γιούλια Μαρτσένκο) βασίζεται σε αυτήν...