Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Ξυλο, μπουνιδι, πιστολιδι, με τους ανθρώπους να σκοτώνονται όπως σε βίντεο γκειμ. Κλασική αμερικανική συνταγή! Ο σκληρός τύπος, ψυχρός δολοφόνος, αηττητος (δεν μένει κανείς ζωντανός στον πέρασμα του) αλλά έχει ιερό σκοπό! να σώσει την κορη... ο δολοφόνος- τρυφερός πατέρας που πάει να βρει την "απαχθεισα", κατά τη γνώμη του κόρη. Ούτε ξέρουμε καν πως μπλέχτηκε εκεινη με τα ναρκωτικά!...
Ημερολόγια του Τσερνομπίλ (2012)
Πώς να χάσεις 90 λεπτά από την ζωή σου. Απλά ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ. Στην κατηγορία Ότι πιο ηλίθιο έχω δει. Για παρωδία τρόμου ίσως να ήταν και καλή. Το σενάριο ένα χάλι. Πολύ προσπάθεια και αποτέλεσμα μηδέν. Μην την δείτε λέμε. Κάντε καλύτερα και πιο καλό στην ζωή σας . Τώρα πρέπει να γράψω κάτι άσχετο ώστε να μπορέσω να βάλω το ένα αστέρι που της αξίζει και ίσως να είναι και πολύ