Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...
Η ταινία είναι όντως χάλια. Έχουν μπερδέψει ιστορία με φαντασία και εξωπραγματικούς χαρακτήρες κάνοντας το ένα πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου. Όλα είναι οπτικά εφέ, τα πάντα είναι γυρισμένα σε στούντιο και σαν να μην έφτανε αυτό, είναι και κακοφτιαγμένα. Για τους ηθοποιούς τι να λέμε... είναι πραγματικά για γέλια. Υπάρχει κάτι καλό στην ταινία;...
Οι Τελευταίοι Ιππότες (2015)
Έπρεπε κάπως να επεξεργαστώ την υπόθεση καθώς προχωρούσε. Είναι ασφαλές να πούμε ότι διαδραματίζεται σε έναν «φανταστικό» κόσμο του. Βασίζεται σε μια παλιά Ιαπωνική ιστορία και στη συνέχεια διασκευάστηκε σε ένα είδος δυτικού πολιτισμού, απλά κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, εξ ου και η χρήση των «ιπποτών» έναντι των «σαμουράι». Αν έχετε δει το προμόσιον, τότε δεν μπορεί να μην είδατε...