Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...
Ακόμα μία ταινία επιβίωσης στα χιόνια. Ο πρωταγωνιστής μας μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα βρίσκεται μόνος στο παγωμένο τοπίο της αρκτικής. Όχι για πολύ όμως, καθώς στην περιπέτεια του σύντομα θα προστεθεί και ακόμα ένας χαρακτήρας. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία ή έκπληξη στο σενάριο, η ταινία καταφέρνει να μας κρατήσει σε εγρήγορση μέχρι το τέλος, ένα τέλος που λίγο-πολύ όλοι...
Θα σε Περιμένω, Πάντα (2016)
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...